KOŚCIÓŁ PW. NARODZENIA NMP
KOŚCIÓŁ PW. NARODZENIA NMP W KLĘPINIE

Kościół pw. Narodzenia NMP - usytuowano pośrodku wsi przy rozwidleniu dróg prowadzących do Lubowa i Małkocina, na parceli wydzielonej kamiennym murem. Zbudowany został przez katolików w początkach XV wieku prawie w całości z kamienia polnego. W czasach reformacji stał się kościołem protestanckim i nadal służył jako dom modlitwy. Nie zniszczyło go pruskie panowanie. Rzesza Niemiecka uszanowała to miejsce czci i kultu religijnego. Ostał się w najtrudniejszych momentach pierwszej i drugiej wojny światowej, doczekał się dnia wyzwolenia i powrotu polskich katolickich wiernych. Dzień wyzwolenia stał się jednak dniem zniszczenia przez żołnierzy sowieckich wiosną 1945r.
W latach 1990 - 1992 według projektu architekta Walentego Zaborowskiego społecznym wysiłkiem mieszkańców Klępina, przy wsparciu parafii św. Józefa ze Stargardu został odrestaurowany. Odbudowany kościół przyjął wezwanie Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Jego poświęcenie odbyło się 12.09.1999r.
Jest to budowla salowa, orientowana, wzniesiona na planie prostokąta, bez wyodrębnionego prezbiterium i wieży zachodniej, zamknięta od wschodu półkoliście. Wszystkie ściany posadowione na kamiennym fundamencie wymurowano z różnej wielkości kamieni polodowcowych (otoczaków), wiązanych zaprawą wapienną bez zachowania regularności wątku. W narożach zastosowano głazy o znacznie większych rozmiarach niż w innych partiach muru. Cegły użyto jedynie w detalu architektonicznym: obramieniu portalu, okien, blend zdobiących szczyt zachodni i uskokowym gzymsie koronującym. Przyjęta podczas odbudowy zasada rekonstrukcji pozwoliła w oparciu o zachowane archiwalia odtworzyć pierwotną formę i piękno obiektu. Najbardziej dekoracyjny jest szczyt zachodni. Cała jego przestrzeń rozczłonkowana jest pionowymi pilastrami przechodzącymi w kostkowe sterczyny. W wydzielonych w ten sposób połaciach ścian, znajdują się blendy w układzie piramidalnym o uskokowych ościeżach zamkniętych ostrołukiem. Obecnie w dwóch blendach wykonano otwory okienne.
W ścianie zachodniej znajduje się główny portal wejściowy do świątyni. Jego uskokowe obramienie zamknięte jest ostrołukiem. Prawdopodobnie drugi portal o identycznej bądź zbliżonej formie znajdował się w ścianie południowej w tym samym miejscu, w którym obecnie zlokalizowany jest łącznik wiodący do zakrystii. Podobny wykrój posiadają otwory okienne rozmieszczone symetrycznie po obwodzie kościoła. Rozglifione dwustronnie, uskokowe, ostrołukowo zamknięte ościeża, wypełnia maswerk z laskowaniem. Wnętrze zamknięte było pierwotnie płaskim stropem belkowanym. Przy odbudowie zrezygnowano z takiego rozwiązania i zastąpiono je otwartą więźbą dachową podbitą boazerią. Powiększyło to znacznie przestrzeń kościoła umożliwiając jednocześnie wzniesienie empory chórowej wspartej na dwóch słupach. Nad całością rozpostarto dach dwuspadowy z wielopołaciowym zamknięciem wschodnim, kryty dachówką ceramiczną. W zachodniej części dachu wzniesiono niewielką sygnaturkę zwieńczoną krzyżem. We wnętrzu założono nową posadzkę. Zrezygnowano z płytek ceramicznych na rzecz praktyczniejszej terakoty, marmuru i granitu. Pozostałością pierwotnej posadzki są dwie płytki przytwierdzone na ścianie frontowej z wyżłobionymi inicjałami i datą.
Po południowej stronie świątyni wybudowano zakrystię w formie nawiązującej do architektury kościoła i połączoną z nim łącznikiem. Teren kościelny o regularnym, prostokątnym planie otoczony jest kamiennym murem krytym dachówką ceramiczną. W przeszłości pełnił on funkcję cmentarza. Druga nekropolia powstała w późniejszym okresie poza zabudowaniami gospodarskimi na północ od kościoła. Fotografie archiwalne ukazują jeszcze jeden element architektury, który jednak nie zachował się. Była nim wieża-dzwonnica dostawiona do kościoła od strony zachodniej. Posiadała konstrukcję szkieletową, szalowaną, w charakterystycznej dla regionu formie graniastosłupa zwężającego się nieznacznie ku górze, krytego szpiczastym hełmem ostrosłupowym. Wieńczył go krzyż lub iglica z chorągiewką. We wnętrzu znajdował się dzwon, o którym nic bliżej nie wiadomo. Mieszkańcy Klępina ufundowali nowy dzwon poświęcony pamięci papieża Jana Pawła II. Zawieszono go na współgrającej w swej formie z architekturą kościoła dzwonnicy. Kościół wzorowo odbudowany, utrzymywany jest doskonałym przykładem harmonijnego współdziałania lokalnej społeczności, która w poszukiwaniu swojej tożsamości sięga do historycznych korzeni swojej małej ojczyzny.
FOTO HISTORIA

Kościół z 1939r.
Zdjęcie to zostało wykonane przez niemieckiego fotografa z końcem lat trzydziestych XX wieku.
Kościół z 1945r.
W 1945r. w dniu wyzwolenia, sowieccy żołnierze dokonali zniszczenia świątyni, która do roku 1990 stała się gruzowiskiem.

Kościół z 1991r.
W latach 1990/92 kościół wysiłkiem społecznym mieszkańców Klępina i przy wsparciu parafii św. Józefa ze Stargardu, został odbudowany.

Kościół z 2011r.
Odbudowany kościół w 1999r. przyjął wezwanie Narodzenia Najświętszej Marii Panny i po dzień dzisiejszy służy jako dom modlitwy.